Ҳали ҳам ўша-ўша хаёлчанман.
"Нега
одам ўйлайди", деб ўйлаяпман ҳозир.
Ҳеч бўлмаса, ҳеч нарса ҳақида ўйлайман.
Бир
муддат ҳеч нарсани ўйламасликка ҳаракат қилдим. Бунинг иложи йўқлигини
кўп бора синаганман, шунда ҳам ҳар сафар қандайдир янгилик
кашф этиш илинжида қайта-қайта жазм қиламан. Янгилик
ўрнига доимгидек мағлубиятга эришгач, ўзимнинг ожизлигимни яна бир бор тан
оламан.
Чанг
босган ўриндиқда бу фойдасиз машғулотдан бошқа нима билан шуғулланиш ҳам мумкин?
Бу маконни чанг босган.
Сен йўқ. Ўзим билан гаплашаман.
Аниқроғи, сени ўзим йўқ қилмоқчи бўлаяпман. Бу диалогда сен йўқлигингга бошқаларни ишонтирмоқчи бўлаяпман. Телепатия сенда давом
этяптими, йўқ, билмадим, мен эса бундан қутила
олмадим. Доим шуёқдасан.
Баъзида
сен туш ёки хаёл бўлганмидинг деб ўйлаб қоламан. Лекин қўлқопимга ёпишиб қолган сочлар сеникику.
Ҳозир сен билан чин дилдан суҳбат қурганмидим, шуни ўйлаяпман.
Йўқ, мен ичимдаги гапни бировга айта олмайман.
Негами? Агар бировнинг юзига қараб дардимни айтсам, кўзларида
унга мендан кўра ўзи муҳимроқ эканлигини кўраман. Унга
дардимни айтгандан нима фойда?
Ҳаммаси тугаганига анча бўлди. Нега бунақа
бўлганди? Биз келиша олмагандикми?
Йўқ. Бошидан шунақа бўлишини иккимиз ҳам билардик.
Бу эҳтирос эди. Сен билан тирик эдим. Фақат
қисқа
муддатга. Кейин ҳаммаси ўзгарди. Шунчаки ўзгарди. Биз бир-биримизга меҳрдан
бошқа
ҳеч
нарса бера олмасдик ва бошқа ҳеч нарса ҳам талаб қила олмасдик.
Кейин шунчаки алоқамиз узилди. Худди свет
ўчгандек... Зулмат.
Орамизда низо чиққани йўқ. Хайрлашмадик ҳам
ҳатто.
Ичимиздаги гапни бир-биримизга айта олмадик. Ҳарқалай, мен айта олмадим...
Кетдинг. Мен эса сени ўзим билан олиб қолишга
ҳаракат
ҳам
қилмадим.
Имкониятлар мени чеклаган эди...
Аччиқ қисмат.
Мен билан боғлиқ ҳамма нарсанинг қисмати
шунақа.
Мендан доимо кечишади. Мен кечмасам ҳам.
Балки
бунга ўзим айбдордирман.
Билмасам. Ўйлаб кўрмагандим. Мана ўйлаш учун яна бир масала. Яхшилаб ўйлайман буни.
