Санча айтганидек, кеганда ёзиб қўйиш керак, нима бўлса ҳам.
Гулбоғча ўртасида чалқанча ястаниб, дам осмонга, дам смартфонимга тикилиб ётгандим. Ёз осмонидаги оппоқ ва оқроқ булутлар дам қайсидир жонивор шаклида, дам қандайдир киши қиёфаси билан ёки бирда ҳам ҳайвон ҳам инсон бўлиб ўтиб юради. Биринчи қараганимда иккита алоҳида булут парчасидан ўзга нарса йўқ эди осмонда.
Ҳа, менинг ҳаётга бўлган қарашларим ҳам ана шу тахлит сезилмасдан ўзгариб кетаверди…
Ёзнинг бу нақадар гўзал кунида миямдан ўтган, ҳис қилганларимнинг ҳаммасини биратўла ифода қилишга уриниб кўраман.
“Хўш. Университитет таълимини тамомладим. Энди нима қиламан? Қандай тадбир кўраман?” дейман ўзимга ўзим. Миямдан қайта-қайта ўтган ва ҳис қилган нарсаларимнинг ҳаммасини учта алоҳида фикр туркумига ажратса бўлади.
Биттаси – эски ҳаётдан, фойдасиз билимлардан, ҳеч нарсага ярамаслиги маълум бўлиб қолган билимлардан воз кечиш фикри. Булардан воз кечиш алланечук завқли кўринади. Булардан воз кечиш осон ва содда йўлга ўхшаб ҳам кўринади.
Иккинчи хил фикр ва тасаввурларим эса энди бошламоқчи бўлган ҳаётимга тааллуқли деса бўлар. Мен бу янги ҳаётнинг соддалигини, тозалигини, қонунийлигини равшан ҳис қилиб, ундан қаноат ва ўзни қадрлаш туйғуларини топишга ва тин олишимга ишона оламан.
Учинчи туркум фикрлар ҳам борки, буларда бир аниқлик йўқ. Ва бу фикрлар эски ҳаётдан янги ҳаётга қандай ўтиб олиш керак деган савол атрофида айланиб юрар, кўзимга равшан бир нарса ярқ этиб кўринмай турар. “Хотин олайми? Ишга кириб, зарурий ишлар орқасидан югурайми? Профессорискийни ташлаб кетайми? Даштга бориб ер сотиб олиб, деҳқон бўлайми? Ўша ёқларда бир деҳқон қизини топиб уйланайми? Қандай қилиб? – дея такрор ва такрор ўзимни сўроқлаб, жавоб тополмасдан турарман.
Бу нарсаларни кейин аниқлаш учун қолдираману, шаҳарни кезиб, одамларнинг турфа юзлар ва ҳолларини томоша қилиб келишга бўлган ҳирсимни қондириш учун қўзғаламан…
Ёзнинг бу нақадар гўзал кунида миямдан ўтган, ҳис қилганларимнинг ҳаммасини биратўла ифода қилишга уриниб кўраман.
“Хўш. Университитет таълимини тамомладим. Энди нима қиламан? Қандай тадбир кўраман?” дейман ўзимга ўзим. Миямдан қайта-қайта ўтган ва ҳис қилган нарсаларимнинг ҳаммасини учта алоҳида фикр туркумига ажратса бўлади.
Биттаси – эски ҳаётдан, фойдасиз билимлардан, ҳеч нарсага ярамаслиги маълум бўлиб қолган билимлардан воз кечиш фикри. Булардан воз кечиш алланечук завқли кўринади. Булардан воз кечиш осон ва содда йўлга ўхшаб ҳам кўринади.
Иккинчи хил фикр ва тасаввурларим эса энди бошламоқчи бўлган ҳаётимга тааллуқли деса бўлар. Мен бу янги ҳаётнинг соддалигини, тозалигини, қонунийлигини равшан ҳис қилиб, ундан қаноат ва ўзни қадрлаш туйғуларини топишга ва тин олишимга ишона оламан.
Учинчи туркум фикрлар ҳам борки, буларда бир аниқлик йўқ. Ва бу фикрлар эски ҳаётдан янги ҳаётга қандай ўтиб олиш керак деган савол атрофида айланиб юрар, кўзимга равшан бир нарса ярқ этиб кўринмай турар. “Хотин олайми? Ишга кириб, зарурий ишлар орқасидан югурайми? Профессорискийни ташлаб кетайми? Даштга бориб ер сотиб олиб, деҳқон бўлайми? Ўша ёқларда бир деҳқон қизини топиб уйланайми? Қандай қилиб? – дея такрор ва такрор ўзимни сўроқлаб, жавоб тополмасдан турарман.
Бу нарсаларни кейин аниқлаш учун қолдираману, шаҳарни кезиб, одамларнинг турфа юзлар ва ҳолларини томоша қилиб келишга бўлган ҳирсимни қондириш учун қўзғаламан…
